Τα ποντιακά τα τσιριχτά έν άμον τα ξακουστά τ'ελλενικά τα «λουκουμάδες» ντο έχνε σα ζαχαροπλαστεία. Βέβαια σα ζαχαροπλαστεία ξ̌ύνε και το σιρόπ απάν και κανέλλα. Οι Πόντιοι εδούνανε σα μωρά ‘τουν κι έτρωαν τα τσιριχτά για γλύκισμαν, αφού εβάλνανε σεκέρ ή μέλ’ απάν.

Τα τσιριχτά.
Τα τσιριχτά απές σο χασευτόν τ' ελάδ.

Τα τσιριχτά σο ποντιακόν τη χαράν άλλαξον

Όντες επάντρευανε οι νέοι, πρωτού το εγκλεσιαστικόν το μυστήριον (δηλαδή το στεφάνωμαν) και ύστερα ασ’ ατό, ο κόσμον εx̌αίρουντον και ετοιμάουτον να εφτάει τα γλέντϊα. Έτρωαν, έπιναν κι εχόρευαν. Η ποτή ατούν έτον το κρασίν και το ρακίν, με τ'οποία έρχουνταν σο κεφ. Εσκάλωνανε το Σάββατον το βράδον με τα τραγωδίας και τον χορόν κι ετελαίνανε τη Δευτέραν το πρωίν. Τα φαΐα ‘τουν έσανε κρέατα μουχτερί, κοσσάρας, βουδί κ' ίντια άλλο εδίνεν ο καιρόν. Τα σαλάτας ατούν έσανε λάχανα του χωραφί. Το χειμώναν εποίνανε και σαλάτα ασ'άσπρον το λάχανον και στίπα πιπερή και λαχανί. Εξόν ασ’ ατά εποίνανε σινία πα, εποίνανε τσιριχτά και ωτία, π' εζύμωνανε με του κοκί τ'αλεύριν.

Τα τσιριχτά εβάλν’ ατά απάν σα τραπέζϊα σα ποντιακά τα χαράντας και αντί για ψωμίν έτρωγαν ατά, σίτϊα έπινανε τα κρασία και τα ρακία.

Ντο πράματα θέλομεν άλλαξον

  • 2 ποτήρϊα τσ̌αΐ γαλιό χουλιόν νερόν
  • 1 μικρόν χουλιαρέαν άλας
  • 1 μικρόν χουλιαρέαν μέλ
  • 1 χουλιάρ μαγιάν
  • σ̌ιμισκί ελάδ

Πώς εφτάμε τα τσιριχτά άλλαξον

 
Με το βρεμμένον το χουλιάρ παίρουμε και κςύζουμε το ζυμάρ ντ’ εξέβεν ασ’ απάν το μέρος τη μούστας και σύρομ’ ατό απές σο χασευτόν τ'ελάδ.

Ατώρα ας λέουμε πώς εποίνανε τ'εμετέρ τα τσιριχτά για να εγροικάτεν κι εσείς. Αούτο εν η συνταγήν τη γιάγιας ‘ιμ τη Ανατολής: Παίρουμε δυο ποτήρϊα τσαΐ γαλιό-χουλιόν νερόν, έναν μικρόν χουλιάρ άλας κι έναν πα μικρόν χουλιάρ μέλ’. Παίρουμε ολίον μαγιάν πα και λύουμε τη μαγιάν απές σο νερόν. Επεκεί φέρουμε το αλεύρ’ και ξ̌ύνουμε γάλϊα-γάλϊα απές σο νερόν. Παίρουμε κι έναν ξύλινον χουλιάρ και ταράζομ’ ατό ως ατό να ίνεται ζυμάρ. Ζυμάρ όμως μαλακόν, γιοκ σκυρόν. Επεκεί τσ̌ιλϊάζουμ’ ατό μ’έναν πανίν και βάλομ’ ατό σ’έναν χουλιόν μέρος κι αφήνομ’ ατό περίπου ημσόν ώραν ν’ανεβαίν’ το ζυμάρ’. Ασού ανεβαίν’ το ζυμάρ’ κι επεκεί παίρουμε έναν τένζερην μικρόν, ξ̌ύνουμ’ απές έναν λίτρον σ̌ιμισκί ελάδ, βάλομ’ατό απάν ση φωτίαν, σο τσ̌ακ ή σον πέσ̌κον κι αναμένωμαι ους να ψέεται καλά.

Αφού εφτάμε όλϊα ατά, παίρουμε το ζυμάρ τ΄ανεβασμένον (γιόκ τ'ανανήβ’), βάλομ’ ατό δίπλα σο τηγάν’, παίρουμε κι έναν μαστραπάν’ νερόν κι έναν χουλιάρ του τσ̌αΐ. Βάλομε το χουλιάρ απές σο νερόν. Με τ'έναν το x̌ερ παίρουμε ζυμάρ απ'απές ασο σκεύος, τσουπώνουμε το x̌ερ εμούν κι εφτάμ’ ατό άμον μούστα. Ασ'απάν τη μερέαν αφήνουμε τα δάχτυλαν εμουν ολιόπον ανοιχτά για να εβγαίν το ζυμάρ απάν. Με τ'εβρεμμένον το χουλιάρ παίρουμε και ξ̌ύζουμε το ζυμάρ ντ’ εξέβεν ασ’ απάν το μέρος τη μούστας και σύρομ’ ατό απές σο χουλιόν τ'ελάδ. Ατό το έργον εφτάμ’ ατό ους να τελείται το ζουμάρ.

Τα ψεμμένα τα τσιριχτά εβγάλουμ’ ατά ασο χουλιόν τ'ελάδ και βάλουμ’ ατά σ’έναν καθαρόν σκεύος.

Συνδέσμεα άλλαξον