Μορφολογία

Η μορφολογία εν το παρακλάδ' τη γλωσσολογίας και τη γραμματικής που τερεί τ' ασ' ούλτς μικρά στοιχεία τη γλώσσας που δίγνε σημασίαν: τα μορφήματα. Τα μορφήματα έχνε απές τα φωνήματα και πολλά μορφήματα εντάμαν σχηματίζνε τη λέξην. Τα νομς ντο κανονίζνε τ' απές μερέαν μορφήν τη λέξης εξέβαν αση μορφολογίαν.

Ντο τερεί η μορφολογία

Τα λέξεις κ'έπορουμε να λέγουματα πάντα με έναν μορφήν. Για να διγ νόημαν ο λόγον πρέπ' να γίνταν κάποια αλλαγάς σα λέξεις.

Λχ: ο Γιάννες, είμαι, αδερφός, η Ελένε

Αβούτον ο λόγον αέτς άμον ντο εν νόημαν σωστόν 'κ διγ. Πρέπ' να ενώνουμε τα λέξεις και για να ενώνομ'ατα χρειάσκουνταν αλλαγάς: Για να ενώνομε Ο Γιάννες και είμαι πρέπ' να λέγουμε το ρήμαν σο τρίτον πρόσωπον: Ο Γιάννες εν. Αέτς εφτάμε τα αλλαγάς και βάζομε και το Ελένε σο γενικόν τη πτώσην για να ενώνομ'ατο με το αδερφός κι εβγών ο λόγον:

Ο Γιάννες εν αδερφός τ' Ελένες.

Βιβλιογραφία

• Τοπχαράς, Κ. 1928, 1932: Ι Γραματικι Τι Ρομεικυ Τι Ποντεικυ Τι Γλοςας. Ρόστοβ-Ντον. ISBN 960-343-448-5