Γιώργος Νταλάρας

Ο Γιώργος Νταλάρας εν Έλληνας τραγουδάνος, ερμηνευτής τη Ελληνικής τραγωδίας. Τον Τρυγομηνάν τη 2006 ανακηρύχθεν Πρεσβευτής Καλής Θέλησης τη Ύπατης Αρμοστείας τη ΟΗΕ για τοι Πρόσφυγες.

Εγεννέθεν σα 29 Σταυρίτε 1949 σον Πειραιάν. Κατάγεται από οικογένειαν μουσικών. Ο κύρτς'ατ, ο Λουκάς Νταράλας έτον κι'ατός τραγουδάνος και συνθέτης σον χώρον τη ρεμπέτικης μουσικής. Τα πρώτα μνήμες'ατ είναι σουμά δεμένα με τα βασικά μορφές τη ελληνικής μουσικής, την δημοτικήν, την σμυρνέικην, την ρεμπέτικην και την λαϊκήν τραγωδίαν. Ατά τα τζιρέδας επηρέασαν ατόν άμον καλλιτέχνην και ετραγούδεσεν'ατά σα συναυλίας και σα δίσκους'ατ. Σην καριέραν'ατ ετραγούδεσεν και άλλα πολλά τζιρέδας τραγωδίας αήκα άμον βυζαντινά ύμνους, λυρικά, σύγχρονα έντεχνα, λάτιν, όπερα, συμφωνικά έργα, ροκ, ποπ κ.α., ενώ εσυνεργάστε με πολλά από τα σημαντικότερα συμφωνικά ορχήστρας τη κοσμί. Έπραγματοποίησεν συνεργασίας με τοι πλέησε ας τοι σύγχρονους Έλληνες συνθέτες και εκπροσώπησεν την ελληνικήν τραγωδίαν. ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ Ερχήνωσεν το 1965 όνταν έτον 16 χρονών, έπαιζεν κιθάραν και ετραγώδνε σον πάλκον "Στου Στελλάκη", με τον βετεράνον Στελιον Περπινιάδην και τον γιο'νατ τον Βαγγέλην σο Χαϊδάρ.

Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο σύντροφον τη κύρ τη Γ. Νταλάρα, επροσπάθεσε να βοηθά'τον να εμπαίν σην δισκογραφίαν. Έγραψεν'ατον δύο τραφωδίας και επρώτενεν'ατον να ηχογραφούν'ατα σ΄ έναν στούντιο σα Εξάρχεια. Ο 17χρονον Γ. Νταλάρας σίτε πάει σο στούντιο την ημέραν τ' αηχογραφούσαν τα τραγωδίας, δύο άρματα μάχης εστάθαν σο μέρος τη Στουρνάρη κιαν. Σ'άλλ τη μερέαν έτον η ίδια εικόνα. Έτον Παρασκευή 21 Απριλί 1967, η ημέρα όνταν η στρατιωτική χούντα εκατέλαβεν την εξουσίαν, και εγόμωσε το κέντρον τη Αθήνας με τα τάνκς. Και για τ'ατό κ'εμπόρεσε να πάει στο στούντιο. Η ηχογράφηση εματαιώε και ατα τα τραγωδίας καμίαν κ'εγράφταν. Ας την αυτοβιογραφίαν τη Βαγγέλη Περπινιάδη μαθάνουμε ατά τα δύο τραγωδίας ντο έταν το "Μπροστά στα σκαλοπάτια σου" έναν κανταδορίστικον χασάπικον και το "Πάντα σε φίλους πίστευα" έναν ζεϊμπέκικον.

Ας τα πέντε μήνας και ύστερα ηχογραφεί το πρώτον τραγωδίαν'ατ ας την εταιρίαν "Αυλός" τη Γ. Περγαντή. Η "Προσμονή" σην μουσικήν τη Βασίλη Αρχιτεκτονίδη και σα στίχους τη Παναγιώτη Καλαποθαράκου ηχογραφέθεν το 1967 σε έναν μικρόν στούντιο σην οδό Μασσαλίας, ούμερ έν πάροδος τη Σόλωνος. Ατό η τραγωδία ελάστεν σε δίσκον 45 στροφών, άμα εκόπεν αμέσως και όχι τυχαία ας την λογοκρισίαν τη συνταγματαρχίων. Οι στίχοι έταν τσιπ πολιτικοί: "Πότε η καμπάνα του λαού / του γερο-Μακρυγιάννη / λεύτερο χώμα κι ουρανό / για όλους θα σημάνει"

Ούμπως επαραδέχτεν ο ίδιος, τη κυρ'σατ το όνομαν εδιευκόλυνεν'ατον πολλά σα πρώτα βήματα'τ και άνοιξεν'ατον πόρτας. Ερχήνωσε να φανερίζ σα διάφορα λαϊκά μαγαζία και να παίζ κιθάραν και να τραγωδεί με αήκα ονόματα ούμπως η Καίτη Γκρέυ, ο Νίκον Καλλέργης και άλλ. Ολίγον υστερνία, ο Σπύρος Ζαγοραίος, τη κυρ'σατ ο αδελφικόν σύντροφον, κουείζ τον Μάκην Μάτσαν σο μαγαζί'νατ σην Πλάκαν για να αφουγκράται τον Νταλάραν. Ο Μάτσας αβασλανεύκεται και ο Γιώργος υπογράφ το ίδιον εβδομάδαν το πρώτον συμβόλαιον συνεργασίας σην "ΜΙΝΟΣ". Έναν συμβόλαιον και έναν συνεργασίαν ντο εκράτεσε ας το 1968 ούς το 2005.

Το 1969, ας τα κάποια συμμετοχές και ύστερα σα δίσκους με τη Λοΐζονος τα τραγωδίας, Μητσάκη κ.α., ηχογράφ τον πρώτον προσωπικόν'ατ δίσκον με τα τραγωδίας τη Σταύρονος Κουγιουμτζή, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Γρηγόρη Φούντα, Γιώργονος Μητσάκη σε στίχους Κουγιουμτζή, Άκου Δασκαλόπουλονος, Δημήτρη Ιατρόπουλονος και Κώστα Βίρβου.

Ασ τ'όλα τα τρανά επιτυχίας τη πρώτου δίσκου, τον οποίο ηχογράφεσε ούνταν έτον 20 χρόνων, έταν το "Πού ΄ναι τα χρόνια" και το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" τα οποία ακούγουνταν ούς οσήμερον. Αμέσως ας την κυκλοφορίαν ατού τη πρώτου δίσκου και ύστερα εσυνεργάστε με την ήδη καταξιωμέντσαν ατότες Μαρινέλλαν σο "Στορκ" για 3 χρόνεα. Με ατόν τον τρόπον η Μαρινέλλα εσύστησεν σον κόζμον τον Γ. Νταλάρα.

Το 1970 ελάστεν ο δίσκος "Να ΄τανε το 21", ολόεν τα τραγωδίας τη Σταύρονος Κουγιουμτζή. Ας ατόν το δίσκον εξεχωρίγαν αήκα κομμάτεα ούμπως το "Νά ΄τανε το 21", "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά", "Μ΄ έκοψαν, με χώρισαν στα δυο" και "Κάπου νυχτώνει".

Επ'εκεί επήε η συνεργασία με τον Μάνον Λοΐζον, πη ανάμεσα σ'αλλα είπεν τα τραγωδίας ούμπως το "Αχ χελιδόνι μου", το "Έχω ένα καφενέ", το "Πάνε να πεις", το "Μάνα δεν φυτέψαμε", το "Δέκα παλικάρια", όλα σα στίχους τη Λευτέρη Παπαδόπουλονος.

Μακρύν έτονε και η συνεργασία'τ με τον Απόστολον Καλδάραν. Χαρακτηριστικά δείγματα τη δουλείας'ατουν είναι οι δίσκοι "Μικρά Ασία", ντο ελάστεν τον Αλωνάρ τη 1972 και ο "Βυζαντινός Εσπερινός" το 1973, σ'οποία επήρε μέρος και η Χάρις Αλεξίου, άμα και κάποια λαϊκά τραγωδίας ούμπως η "Φαντασία" και το "Αχ ο μπαγλαμάς". Η κυκλοφορία τη δίσκονος "Μικρά Ασία" συνέπεσε με την επέτειον τη 50 χρόνων ας την Μικρασιατικήν καταστροφήν.

Η ηχογράφηση τη "Λιανοτράγουδων της πικρής πατρίδας" τη Μίκη Θεοδωράκη και τη Γιάννη Ρίτσονος με λαϊκήν ενορχήστρωσην σφραγίζνε το έλασμαν σην Δημοκρατίαν (1974). Ίντανε τραγωδίας σταθμοί ούμπως "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις", "Εδώ το φως", "Κουβέντα με ένα λουλούδι", "Το κυκλάμινο", "Καρτέρεμα" κ.α. Τα "Λιανοτράγουδα" ηχογραφέθαν για πρώτη φορά σο Παρίσι από την Μαρίαν Φαραντούρην το 1972 και δεύτερην φοράν σην Αθήναν κρυφά (ας τη δικτατορίας το κατσίν) με τον Γιώργον Νταλάραν και την Άννα Βίσση, πη ατότες επρωτοφανέρτσε. Δύο χρόνεα ύστερα, το 1976, ηχογράφνε δύο τραγωδίας ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") σην μνήμην τη Αλέκονος Παναγούλη. Ατά τα τραγωδίας ελάστανε σε δισκόπον 45 στροφών, άμα ύστερα εσεγκαν'ατα και σα τρανά δίσκους.

Δισκογραφία

Ούς οσήμερον έγραψε ας τα 70 προσωπικούς δίσκους περισσόν (τ'οποία επέρασαν τα 15 000 000 αντίτυπα σ'όλον τον κόσμον), και επήρε μέρος σην ηχογράφησην ας τα 80 και περισσόν άμον ερμηνευτής, μουσικός και παραγωγός. Κάποιοι δίσκοι-σταθμοί σην πορείαν τη Νταλάρα είναι: "Μικρές πολιτείες", "Μικρά Ασία", "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου", "Latin", "50 Χρόνια Ρεμπέτικο", "Τα Τραγούδια μου", "Ζωντανή Ηχογράφηση στο Αττικόν", "Live recording at the Mann Auditorium", "Αφιέρωμα στο Βασίλη Τσιτσάνη". Η κυκλοφορία τη δίσκονος "Μικρά Ασία" το 1972 έν σταθμός για την ελληνικήν δισκογραφίαν, γιατί με 50.000 πούλεματα θεωρείται άμον ο πρώτος χρυσός δίσκος σην Ελλάδαν. Το 1975 ο δίσκος "50 Χρόνια Ρεμπέτικο" απές μαναχόν σα ολίγα μήνας ας την κυκλοφορίαν'ατ εκαθιέρωσεν για πρώτην φορά σην Ελλάδαν τον όρον "πλατινένιος δίσκος" με περισσόν ας τα 500.000 πούλεματα. Αήκον κι εν βέβαια πως πριν ας τ'ατόν κι επουλούνταναν οι δίσκοι τη Καζαντζίδη, τη Μπιθικώτση και τη Θεοδωράκη. Απλά ατότες κι' είχαν καθιερωμένα τα απονομές πλατινένιων δίσκων. Το ρεκόρ τη πουλεμάτων ές ο δίσκος "Τα Τραγούδια μου" (1983) ντ'επυλέθεν ας τα 700.000 περισσόν και ους ατώρα πουλίεται και καθιστά τον δίσκο έναν ας τα εμπορικά επιτυχημένα όλων των εποχών. Το 1987 έτονε ο δίσκος "Λάτιν (Latin)" με 650.000 πούλεματα και το 1989 ο δίσκος "Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς" με ας τα 300.000 πούλεματα περισσόν.